အခန်း(၅) မိဘကိုစွန့်ခြင်း။

အခန်း(၅) မိဘကိုစွန့်ခြင်း။

အကြောင်းမူကား ယောက်ျားသည်ကိုယ်မိဘကိုစွန့်၍၊ ကိုယ်ခင် ပွန်း၌မှီဝဲသဖြင့် ထိုသူတို့သည် တစ်သားတစ်ကိုယ်တည်း စ်ရလိမ့်မည်။(ကမ္ဘာဦး၊ ၂း၂၄)

အထက်ပါကျမ်းပိုဒ်မှာပါတဲ့ ““တစ်သွေး၊ တစ်ကိုယ်” ဆိုတဲ့စကား လုံးနဲ့ပတ်သက်ပြီး အခန်း(၁)မှာသေသေချာချာ ဆွေးနွေး ပီးဖြစ်ပါတယ်။ ယောက်ျားနဲ့မိန်းမရဲ့ ချစ်ခင်မှုက သာယာချမ်းမြေ့တဲ့အိမ်ထောင်ကိုတည်ဆောင် ဖို့၊ ဘယ်လောက်အရေးကြီးကြောင်း ကို သိထားပြီးဖြစ်ပါတယ်။

ဒီအခန်းကဏ္ဍမှာတော့ အခြားစကားလုံးတစ်လုံးဖြစ်တဲ့ “ယောက်ျား သည် ကိုယ်မိဘကိုစွန့်၍” ဆိုတဲ့ စကားလုံးကိုလေ့လာ ကရအောင်။

အိမ်ထောင်ပြုတဲ့အခါမှာ မိဘကိုစွန့်တာက အင်မတန်ခဲယဉ်းတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုပါ။ ယောက်ျားဖြစ်ဖြစ်၊ မိန်းမပဲဖြစ်ဖြစ် မိဘကိုစွ န့်ဖို့ကမလွယ်လှ ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် ဘုရားသခင်ကတော “ယောက်ျားသည် မိဘကိုစွန့်၍ မိန်းမနှင့် တစ်သွေးတစ်ကိုယ်တည်းဖြစ်ရမည်””လို့ဆိုထား ပါတယ်။

အဲဒီမှာ “စွန့်ခြင်း” နဲ့ပတ်သက်ပြီး အကြောင်းအရာနှစ်ခုကိုလေ့ လာဖို့လိုအပ်လာပါတယ်။ ၁။ “စွန့်သည်” ဆိုရာမှာ လင်မယားအချင်းချင်းအရင်ဆုံး တိုင်ပင် ဆွေးနွေးဖို့ဖြစ်ပါတယ်။

“ဆိုင်မွန်’ဟာ ကျောင်းဆရာအလုပ်ကိုလုပ်နေတာ (၆)နှစ်ကြာပါပြီ။ ကျောင်းဆရာဖြစ်နေရတာကို “ဆိုင်မွန်’ကျေနပ်တယ်။ ပျော်မွေ့တယ်။ ဒါပေ မယ့် ဘဏ်လုပ်ငန်းမှာဝင်လုပ်မယ်ဆိုရင် ငွေပိုရမှာဖြစ်တဲ့အတွက် “ဆိုင်မွန်’ အခက်တွေ့နေပါတယ်။

ညပိုင်း ကလေးတွေအိပ်ရာဝင်ပြီးချိန်မှာ ‘ဆိုင်မွန”ကသူ့ဇနီးကိုအ လုပ်ကိစ္စအကြောင်းတိုင်ပင်ပါတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက် အ ချိန်အတော်ကြာ ဆုတောင်းပြီး၊ ဆွေးနွေးကြပါတယ်။ နောက်ဆုံးသူ့ဇနီးက

“အစ်ကိုက စာသင်တာကိုဝါသနာပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျောင်းဆရာလုပ်ငန်းမှာ အစ်ကို့ကိုဘုရားသခင်အသုံးပြုနေတယ်လို့ ကျွန်မယုံကြည် တယ်။ ဒါကြောင့် ကျောင်းဆရာအလုပ်ကိုပဲဆက်လုပ်သင့်တယ်လို့ထင်တယ်။ ဘဏ်လုပ်ငန်းမှာရမယ့် အပိုဝင်ငွေ တွကသိပ်အရေးမကြီးပါဘူး”လို့ပြော လိုက်တယ်။

“ဆိုင်မွန်’က ဝမ်းသာပီတိတွေဖြစ်ပြီး လှိုက်လှဲစွာနဲ့

“”မင်းဒီလိုပြောတာကို အရမ်းကျေးဇူးတင်တယ်ကွာ။ အစ်ကိုလည်း ဒီငွေတွေအတွက်ထက် ကျောင်းဆရာအလုပ်နဲ့ ဘုရား သခင့်အမှုတော်ကို ဆောင်နေရတာကို ပိုပြီးကျေနပ်နေတာပါကွယ်”လို့ ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။

သောကြာနေ့ရောက်လာတော့ “ဆိုင်မွန်”တို့ဟာ သူ့မိဘအိမ်ကို အလည်အပတ်သွားကြတယ်။ ညနေခင်းမှာ သူ့လုပ်ငန်းကို စ္စအကြောင်းကို သူ့မိဘတို့ကိုပြောပြတယ်။

“သားကဒီဘဏ်လုပ်ငန်းမှာ သိပ်ပြီးပျော်မွေ့လိမ့်မယ်လို့မထင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် အပိုဝင်ငွေရတော့ အားလုံးကိုပံ့ပိုးနိုင်မယ်လို့ ထင်တယ်”လို့ ဆိုင် မွန်ကပြောလိုက်တယ်။

သူ့အဖေက

“ငါ့သား၊ လစဉ်လတိုင်း မင်းထောက်ပံ့ခဲ့တငွေတွေအတွက် အဖေ တို့ဝမ်းသာပါတယ်။ တစ်ချို့သားသမီးတွေကဆို မိဘ ကိုမကြည့်တော့ဘူးလေ။ ဒါကြောင့် သားလိုသားလိမ္မာများများရှိဖို့ အဖေတို့ကဆုတောင်းပေးနေတာပါ ကွယ်။ သားအနေနဲ့ ကျောင် းဆရာအလုပ်မှာပျော်နေမှတော့ ပြောင်းမနေပါ နဲ့တော့လားကွယ်””လို့ ရင်ထဲကအရင်းခံအတိုင်း စေတနာအပြည့်၊ ခံစားချက် အပြ ည့်နဲ့လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲဆိုလိုက်တယ်။

ဒီအဖြစ်အပျက်၊ အကြောင်းအရာမှာ ‘ဆိုင်မွန်’က သူ့မိဘကိုဖွင့် မပြောခင်၊ သူ့ဇနီးနဲ့ဆွေးနွေးတိုင်ပင်ခဲ့ပြီးဖြစ်ပါတယ်။ အဲ ဒါကိုက “ဆိုင်မွန်’ဟာ သူ့မိဘကိုစွန့်ပြီး မိန်းမနှင့်တစ်သွေးတစ်ကိုယ်သဘောရှိနေခြင်းကို ပြသလိုက် တာပဲဖြစ်ပါတယ်။

ဒါကြောင့်ကျမ်းစာတော်မြတ်ထဲမှာ

“ယောက်ျားသည်ကိုယ့်မိဘကိုစွန့်၍” ဆိုတဲ့စကားမှာ အဓိပ္ပါယ်တစ် ခုက “ယောက်ျားသည် သူ၏အခက်အခဲများကို သူ့ဇနီ နှင့်ဦးစွာတိုင်ပင် ရန်” ဖြစ်ကြောင်းသိရပါတယ်။

၂။ မိဘကိုစွန့်ပြီး ကိုယ်ပိုင်အိမ်ရာထူထောင်ဖို့လိုတယ်။

“မိဘကိုစွန့်၍” ဆိုတဲ့စကားကို တစ်မျိုးအဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုရရင်တော့ ယောက်ျားဖြစ်တဲ့သူက သူ့မိဘကိုစွန့်ပြီး ဇနီးသည်နဲ့အတူ ကိုယ်ပိုင်အိမ်ရာထူ ထောင်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။

ကမ္ဘာဦး၊ ၂။၂၄ရဲ့ အဓိပ္ပါယ်က လူငယ်များဟာထိမ်းမြားလက်ထပ် ပြီးရင်၊ မိဘတို့ကိုမချစ်တော့ဘဲစွန်ခွာသွားတဲ့သဘောလား လို့ မေးစရာရှိပါတယ်။

အဲဒီလိုဆိုလိုခြင်းမဟုတ်ရပါဘူး။ သမ္မာကျမ်းစာထဲမှာ မိဘကိုလုပ်ကျွေးတဲ့အမှုကိုပြုဖို့ပညတ်ချက် တောင်ရေးထားတာပဲ။

“သား၊ မြေးရှိသောမုဆိုးမဖြစ်လျှင်၊ ထိုသားသည် ရှေးဦးစွာ ဘုရားဝတ်ကိုရည်မှတ်လျက် မိမိ၏အိမ်ကိုပြုစု၍ မိဘဘိုးဘွား ၌ ကျေးဇူး ဆပ်ခြင်းငှာသင်ကြချေ။ … မိမိအိမ်ကိုမပြုစုသူကား ယုံကြည်ခြင်း ကိုငြင်းပယ်၏။ (၁တိမောသေ၊ ၅၄-၈)။

ဒါကြောင့် သမ္မာကျမ်းစာက မိဘကို’စွန့်ဖို့ ́ သွန်သင်ပြီးနောက် “ကျွေးမွေး’ဖို့သွန်သင်တာကို တွေ့ရပြန်ပါတယ်။ ဒီလိုဆိုရင် ဘယ်လိုပြုမူရမလဲ။ စွန့်ခိုင်းပြီး ပြန်ပြုစုကျွေးမွေးခိုင်း တော့ ဒါဟာဖြစ်နိုင်ပါ့မလားဆိုပြီး စဉ်းစားစရာပါ။ အဖြစ်အပျက်တစ်ခုကို ဥပမာအဖြစ်လေ့လာရအောင်။

‘ဝီလ်တန်” ဆိုတဲ့ကောင်လေးက သူ့ချစ်သူကိုလက်ထပ်ပြီး သူတို့မြို့ နဲ့ (ကီလို-၁၀၀)အကွာမှာ အလုပ်သွားလုပ်တယ်။ သူ့ဇ နီးကိုတော့ သူ့အမေနဲ့ပဲ အတူနေစေခဲ့တယ်။

““လစဉ်၊ လတိုင်း မထမပတ်စနေ၊ တနင်္ဂနွေနေ့တွေမှာ ပြန်လာခဲ့ မယ်”လို့လည်း သူ့ဇနီးကိုမှာထားတယ်။ ဒါပေမယ့် သိပ်မကြာပါဘူး။

နှစ်ပတ်လောက်အကြာမှာ သူ့ဇနီးနဲ့သူ့အမေစကားများကြတဲ့ သ တင်းကိုကြားရလို့ အမြန်ပြန်လာခဲ့တယ်။ ပြဿနာကို ညှိ နှိုင်းဖြေရှင်းပေးခဲ့တယ်။

ဒါပေမယ့်လည်း နောက်ထပ်စကားထပ်များနေကြတယ်။ ‘ဝီလ် တန် ́ရဲ့အမေက သူ့ချွေးမကို အပျင်းထူတယ်လို့အပြစ်တင် တယ်။ “ဝီလ်တန်” က သူ့ညီ၊ ညီမတွေနဲ့ဆွေးနွေးတယ်။ သူ့ဇနီးနဲ့သူ့အမေသင့်မြတ်သွားဖို့ကြိုးစားပေမယ့် မအောင်မြင်ခဲ့ရှာဘူး။ ပိုပြီးဆိုးရွားလာတဲ့အခြေအနေကို ကူးပြောင်း လာတယ်။

နောက်ဆုံးမှာတော့ “ဝီလ်တန်”က သူ့မိန်းမကိုသူအလုပ်လုပ်တဲ့ မြို့ကို ခေါ်သွားပါတော့တယ်။ ဒီလိုခေါ်သွားပြန်တော့ သူ့ ဆွေမျိုးအသိုင်းအဝိုင်း က

“ဝီလ်တန်ဟာ သူ့မိသားစုကိုဖြိုဖျက်လိုက်ပြီ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူက သားကြီးဆိုတော့ သူ့မိန်းမကိုအိမ်မှာပဲထားသင့်တာပေါ့” အစရှိပြီး ဝေဖန်ကြ တယ်။

‘ဝီလ်တန်’ ရဲ့ စိတ်မှာ မပျော်ရွှင်နိုင်တော့ဘူး။ နောက်ဆုံးသူ့ကို အကူအညီပေးလေ့ရှိတဲ့ “တင်”ဆီကိုသူသွားတယ်။ ‘ဘင်’နဲ့ “ဝီလ်တန်”တို့ ဟာ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်နှစ်လောက်ကတည်းက အတူတူအလုပ်လုပ်ခဲ့တဲ့သူတွေပါ။ အလုပ်လုပ်ရင်း သူတို့ဆွေးနွေးတတ်ကြ တယ်။ ‘ဘင်’ဟာ ခရစ်ယာန်ပီသသူ တစ်ယောက်ဖြစ်လို့လည်း “ဝီလတန်”ကပိုပြီးလေးစားခင်မင်နေမိတယ်။

နေခင်း၊ နေ့လည်စာစားချိန်၊ ရုံးအဆောက်အဦရဲ့ အရိပ်အောက်မှာ ထိုင်ရင်း အနားယူကြတယ်။ “ဝီလ်တန်’က“ငါ၊ ငါ့မိန်းမကို ဒီခေါ်လာတာမှားပြီလို့ထင်တယ်။ ငါ့အမျိုးတွေ က အရမ်းဝေဖန်ကြတယ်” လို့ပြောလိုက်တော့ “ဘင်”က

“မင်းမမှားပါဘူး သူငယချင်း။ မင်းဟာ မင်းမိန်းမနဲ့အတူနေသင့် တယ်။ ဒါပေမယ့် ငါအမှန်အတိုင်းပြောရမယ်ဆိုရင် ဟိုး အရင်အကြာကြီးအချိန် ကတည်းက မင်းအမှားလုပ်ခဲ့မိတယ်နဲ့တူတယ်” လိုပဟေဠိဆန်ဆန်ပြန်ဖြေခဲ့ တယ်။

“မင်းဘာကိုဆိုလိုတာလဲ ဘင်”လို့ ‘ဝီလ်တန် ́ကတအံ့တသြပေး လိုက်တယ်။ “ဘင်’က

“ကောင်းပြီလေ။ အရင်က မင်းနဲ့ငါဒီလိုပြဿနာတွေဆွေးနွေး အငြင်းပွားရင် မင်းစိတ်မဆိုးခဲ့သလို အခုလည်း ငါ့အမြင် တွကိုပြောတဲ့အ ခါ စိတ်မဆိုးနဲ့နော်။ ဒီလို သူငယ်ချင်း။ လက်ထပ်ပြီးပြီးချင်းမင်းမိန်းမကို မင်းမိဘအိမ်မှာ မထားသင့်ဘူး။ ဒီမှာမင်း နဲ့အတူလာနေသင့်တယ်။ မင်းအမေ နဲ့နေခိုင်းတာကိုက မင်းရဲ့ အမှားပဲ ဝီလ်တန်”လို့ ခါတိုင်းအရေးကြီးတဲ့ကိစ္စတွေ ကိုဆွေးနွေးတဲ့ အခါ သူပြောဟန်စတိုင်လ်အတိုင်းပြောပြလိုက်တယ်။

“ဝီလ်တန်”က

““မိန်းမကို မိဘအိမ်မှာထားရတာ ငါတို့လူမျိုးရဲ့ ထုံးတမ်းဓလေ့လေ ဘင်။ ဒီလိုဓလေ့ထုံးတမ်းတွေအကြောင်း ငါပြောဖူးတ ာလည်း မင်းအသိပဲ လေ”လို့ အလောတကြီးပြန်ဖြေလိုက်တယ်။

“ဟုတ်ပါတယ် သူငယ်ချင်း။ ငါတို့ရဲ့ ရိုးရာထုံးတမ်းတွေကိုနားလည် သင့်သလောက် ငါလည်းနားလည်ပါတယ်။ ခရစ်ယာ န်တွေအနေနဲ့လည်း နားလည်သင့်ကြတယ်လို့ မြင်တယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းနားလည်ဖို့က တစ်ချို့ ရိုးရာဓလေ့တွေဟာ ဘုရားသခင် ရဲ့အကြံအစည်တောနဲ့ဆန့်ကျင်နေတတ် ပါတယ်။ ကျမ်းစာထဲမှာ “ယောက်ျားနဲ့မိန်းမက မိဘကိုစွန့်ပြီး အချင်းချင်း ပျော်ရွှင်စွာနေရ မယ်”လို့ဆိုထားတယ်လေ”လို့ “ဘင်’က ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။

‘ဝီလ်တန်’ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်သွားလို့ အသာလေးငြိမ်နေလိုက် တယ်။ သူတို့ရဲ့ ရိုးရာဓလေ့ထုံးတမ်းက ဘုရားသခင်ရဲ့ အ လိုတော်နဲ့ဆန့်ကျင် နေသလား။ ဒီအချက်ကို သူတစ်ခါမှ မစဉ်းစားမိခဲ့။

နောက်ဆုံးတော့ “ဝီလ်တန်”ကမေးတယ်။

“”ငါတို့လူမျိုးမှာ ကျမ်းစာအုပ်ကိုမကိုင်ခင်တုန်းက “အိမ်ထောင်ရှင် မိန်းမသည်ငယ်ရွယ်စဉ်မှာ လင်ယောက်ျား၏မိသားစုကို လုပ်ကျွေး၍၊ အသက် ကြီးရင့်လာလျှင် သူ၏ချွေးမများက သူ့ကိုတစ်ဖန်ပြန်ပြီးလုပ်ကျွေးကြရမည်” ဆိုတဲ့ စကားပုံကရောဘုရားသခ င်ရဲ့ အလိုတော်နဲ့ညီသလား ဘင်”

“ဟာ၊ ဒီထက်ကောင်းတဲ့ အကြံအစည်တော် ဘုရားသခင်ဆီ မှာရှိတာပေါ့ကွ။ အဓိကကျတာ “ပြုစုဖို့’ ဆိုတာထက် “ချ စ်ဖို့’ အရေးကြီးတယ်။ ဒါကြောင့် “လင်ယောက်ျားသည် သူ့ဇနီးကိုချစ်၍၊ ဇနီးအိုသည့်အချိန်တွင် လည်း သားသမီးများကမိခင်ကိုချစ် ရမည်”လို့ ငါကတော့ပြောချင်တာပဲ”

“ဘင်’က သူ့အမြင်ကိုပြောလိုက်တယ်။ “ဝီလ်တန်”ကလည်းများ

“ခဏနေဦး။ အခုနကမင်းပြောတော့ ကလေးတွေအနေနဲ့ သူ့မိဘ ကို အသက်ကြီးရင့်လာတဲ့အခါ ချစ်ဖို့ပြောတယ်။ ငါက ငါ့မိန်းမကိုအမေ့ နားမထားရင် ဘယ်လိုကူညီ၊ ချစ်နိုင်ပါ့မလဲကွ”

ဒီအခါ’ဘင်’က လေးလေးနက်နက်စဉ်းစားလိုက်ပြီး

““ဖြစ်နိုင်တာတစ်ချို့ ငါသိထားတယ်။ ဒီလိုလေ- ပထမအနေနဲ့ မင်းတို့ဇနီးမောင်နှံဟာ စနေ၊ တနင်္ဂနွေလိုအားလပ်ရက်မျိုး မှာ မင်းမိဘအိမ် ကိုပြန်ပြီး ကူညီကြလို့ရတယ်။ ဝေယျာဝစ္စကအစပေါ့”လို့ ညင်ညင်သာသာ ပြောလိုက်တယ်။

“ဒါက ခဏလေးပဲလေ။ အခုဆိုရင် အမေကအသက်လည်း ကြီးနေပြီ။ ထမင်းတောင်မချက်နိုင်တော့ဘူးဆိုတော့ ငါ့မိန်းမ ကသူ့အတွက် လုပ်အပ်နေမှာပေါ့”လို့ “ဝလ်တန်”က ဆင်ခြေတက်လိုက်ပြန်တော့

“ဘင်’က အကြံဉာဏ်များပေးလိုက်ပြန်ပါတယ်။

“မဟုတ်သေးဘူး သူငယ်ချင်း။ မင်းအမေကို ကူညီနိုင်တဲ့နည်း လမ်းတွေအများကြီးရှိပါတယ်။ ဥပမာ- နေစရာမရှိတဲ့က လေးတစ်ယောက် ကိုခေါ်ပြီး အမေ့ကိုကူညီခိုင်းပေါ့။ ဒါမှမဟုတ် မင်းမိဘအိမ်ကိုစောင့်ရှောက် မယ့်လူရှာပြီး အမေ့ကိုမင်းဆီခေါ်လိုက် ပေါ့ကွာ။ ဒါဆို မင်းတို့မိသားစု အတူ တူနေလို့ရပြီပဲ”

‘ဘင်’ရဲ့ အကြံပြုချက်ကို “ဝီလ်တန်”ကအလိုမကျ မရှင်းလင်းသေး တဲ့အတွက် ထပ်ပေးလိုက်ပြန်ပါတယ်။

“နေပါဦး၊ မင်းပြောဆိုပုံအရဆိုရင် အမေကငါတို့နဲ့အတူလာနေ မယ်ဆိုတော့၊ ငါ့အမေနဲ့ ငါ့မိန်းမအတူတူနေတာနဲ့ဘာကွာ ဓားသွားသေးလို့ လဲ။ အခုငါလုပ်လိုက်ပုံနဲ့ မင်းရဲ့ အကြံက ဘာများကွဲပြားနေလို့လဲ ဘင်ရယ်”

“ဘင်’က

“နိုး၊ နို။ မတူဘူး ဝီလ်တန်။ မင်းပြောတာနဲ့မတူဘူး။ မင်းမိန်းမ နဲ့မင်းအမေအတူနေပြီး မင်းကတစ်ခါတစ်ခါပြန်သွားတာနဲ့ မင်းတို့သုံးယောက် စလုံးအတူတူနေတာနဲ့ လုံးဝကွာတယ်ကွ။ မင်းတို့မိသားစုတွေခွဲနေပြီး တစ်ခါ တစ်ခါမှ မင်းရောက်သွားတော့ မိသားစု ́စုစည်း၊ စည်းလုံးမှုနည်းတယ်။ ပြီးတော့ မင်းရဲ့ အိမ်မှာ မင်းအမေလာနေတော့ မင်းအမေလိုအပ်တာတေ လိုချင်တာတွေအ အားလုံး မင်းတို့ကဖြည့်ဆည်းပေးလို့ရတယ်။ မင်းအမေက လည်း သူ့အိမ်မဟုတ်မှန်းသိတော့ မင်းတို့အပေါ်ကျေးဇူးတင်လာမယ်”လို့ ရှင်းပြလိုက်တယ်။

“မဟုတ်သေးဘူး။ မိန်းမနဲ့အမေ အတူနေလို့ကတော့ ဘယ်အိမ် မှာပဲဖြစ်ဖြစ် ပြဿနာဖြစ်ကြဦးမှာပဲ” “ဝီလ်တန်’ကစိတ် မသက်မသာနပြော ပြီး၊ ဆက်မပြောချင်တော့တဲ့ပုံနဲ့ ထဖို့ပြင်လိုက်တယ်။

“ဘင်’က ‘ဝီလ်တန်”ကိုဆွဲထားရင်း

“”မဟုတ်သေးဘူး ဝီလ်တန်။ လူဆိုတာကတော့ အတူနေရင် ပြဿနာကအနည်းအများတွေ့ရမှာပဲ။ ဒါပေမယ့် မင်းအမေ က မင်းတို့အိမ်ကို လာနေတော့ မင်းတို့အိမ်ထောင်ပျော်ရွှင်ဖို့၊ လုပ်ခွင့်တွေအများကြီးရလာမယ် လေ” ပြောလိုက်တော့

“ဝီလ်တန်”က တအံ့တဩနဲ့ – “ဒီလိုဆိုရင်၊ ငါ၊ ငါဘာလုပ်ရမှာလဲ။ ပြဿနာက ဒီအမျိုးသမီးနှစ် ယောက်ရဲ့ အရေးပဲဗျ”လို့ မေးလိုက်တယ်။ “ဘင်’ကပြုံးရင်း လက်နှစ်ချောင်းထောင်ပြလျက်“အချက်နှစ်ချက်ရှိတယ်”

“ပထမအချက်က- မင်းရဲ့ မိန်းမကိုဂရုစက်ပြီးချစ်ပါ။ သူနဲ့ဆွေးနွေး ပါ။ ကိုယ့်နှမလိုဆက်ဆံပါ။ မင်းကိုပိုပြီးချစ်လာလိမ့်မယ်။ သူ့ကိုမင်းသိပ်ချစ်တာ သိတာနဲ့ မင်းအမေကိုချစ်ဖို့သူ့မှာလွယ်ကူသွားလိမ့်မယ်။

| ဒုတိယအချက်ကတော့- မင်းအမေအပေါ် ကြင်နာပါ။ ရိုသေပါ။ မင်းအချစ်ကိုသူခံစားရရှိသွားတာနဲ့ မင်းမိန်းမကိုသူမနာလို မှာ မဟုတ်တော့ဘူး။

‘ဝီလ်တန်’အတန်ကြာငြိမ်သက်နေတယ်။ နောက်ဆုံးသူစကား ပြောတဲ့အချိန်မှာတော့ သူ့အသံဟာနူးညံ့လာတယ်။

“ဘင်၊ မင်းတကယ်သိတယ်။ မင်းပြောတဲ့စကားတွေကို ကြား လိုက်ရတော့မှပဲ ငါ့အားနည်းချက်တွေကိုသိလိုက်ရတော့တ ယ်။ ငါ့မိန်းမ အပေါ်အချစ်တွေပြဖို့အားနည်းနေတာကလည်း ပြန်သတိရတယ်။ သူ့ကိုသူ ငယ်ချင်းလိုမဆက်ဆံဘဲ အိမ်ဖော်လို၊ ကျွ န်လိုခိုင်းမိတတ်တယ်။ ပြီးတော့ ငါက ငါ့အမေကိုအချစ်ကြီးလွန်းတဲ့အတွက် ငါ့အပေါ်သူမကျေနပ်၊ ဝန်တိုတာ ဖြစ်လိမ့်မယ်။ ဒီတေ ? သူ့ကိုပြန်ပြီးချစ်ဖို့တော့ ငါလိုပြီဆိုတာသိရပါပြီ”

“ဘင်”က သူ့လက်ကို “ဝီလ်တန့်” ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ရင်း

“ဒါပဲလေ သူငယ်ချင်း။ မင်းအမေကိုချစ်ပုံ ချစ်နည်းတွေပြောင်း ပြီး မင်းမိန်းမကို ချစ်တတ်ဖို့ပြန်စလိုက်ပေါ့ကွာ”လို့အကြံ ပအားပေးလိုက် တော့တယ်။

ဘုရားသခင်ရဲ့ အကြံတော်က အကောင်းဆုံးဖြစ်ပေမယ့် လိုက် လျှောက်ဖို့ဆိုတာ မလွယ်လှပါဘူး။ ယောက်ျားတစ်ယောက် အနေနဲ့

“မိဘကိုစွန့်ပြီး ဇနီးနဲ့တစ်သွေးတည်းဖြစ်ဖို့”ဆိုတာကလည်း မလွယ်လှပါဘူး။ တစ်ခါတရံမှာ မိဘများရဲ့ လိုအပ်မှုအားလုံးကိုဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ဆို တာကလည်း မလွယ်ပြန်ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် အဲဒီမလွယ်တဲ့အရာတွေကိုပဲ အောင်မြင်စေနိုင်တဲ့သော့ ချက်ကတော့ “ချစ်ခြင်းမေတ္တာ” ပါပဲ။ ဒါကြောင့် လင်မ ယားနွေးထွေးခိုင်မြဲ စွာချစ်ကြပါလျက် မိဘများကိုချစ်ခင်ကြင်နာစွာနဲ့ ဝေမျှဂရုစိုက်ကြပါစို့။